Hierboven staan enkele plaatjes van Chris Watling (Longview) en een van BCA.
Duidelijk is dat huizen in China duur zijn versus het inkomen in de grote steden en dat in verschillende steden de huizenprijzen veel zijn gestegen.
Met 9 tot 22 keer het gemiddelde jaarinkomen in de topsteden, zal men al snel de huizenprijzen als erg hoog ervaren. Het gaat dan echter wel over toplocaties en die zijn in de hele wereld erg duur, Manhattan, Londen, Hong Kong, zelfs de grachtengordel van Amsterdam en sommige toplocaties aan de Spaanse kust zijn (nog steeds, dat zal niet vele jaren duren) heel wat prijziger.
Toch zijn de kosten per vierkante meter nog niet erg hoog (onder $2000 in de meeste van de tien topsteden in China). In China koopt men met veel eigen geld een huis, dit zal niet snel tot grote verliezen op hypotheken aan particulieren leiden (wel bij ontwikkelaars, net als overal in de wereld).
Vergeleken met andere steden en landen in de wereld lijken Chinese huizen in de grote steden niet te duur.
Het afremmen van de huizenprijzen op bevel van de Chinese overheid is tot op heden goed aan het lukken, verbazend eigenlijk gezien een loongroei van ver boven de 10% en een sterke trek naar de grote steden waardoor er daar gagarandeerd meer schaarste komt op termijn. Longview stelt dat in snel tempo (zie plaatje) meer huishoudens huizen met een hypotheek zullen gaan kopen. Volatiliteit zal er zeker blijven in Chhina, dat hebben we afgelopen decennia wel gezien in Hongkong. Op lange termijn is het goed te begrijpen dat men graag huizen in China koopt, op korte termijn kan het riskant zijn. Het risico van een huizenbubbel wordt waarschijnlijk voldoende erkend. Men waarschuwde ook al voor de bubbel van de prijzen in Bejing in de aanloop naar de Olympische Spelen. De daaropvolgende krach in de huizenprijzen heeft nog niet plaatsgevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten