Gerhard ter Veer 80

Vandaag is mijn leermeester in de beleggingen 80 geworden.
Hij nam me een dikke dertig jaar geleden aan bij het GAK als begin van de afdeling beleggingsresearch van het GAK, de voorloper van PVF dat fuseerde met Achmea Global Investors dat fuseerde met F&C dat fuseerde met ISIS van Friends provident.

Ter Veer was in 1965 door Bianchi aangenomen als adjuncthoofd beleggingen om in aandelen te gaan beleggen. Hij ging toen een boek schrijven, waarin hij verkondigde dat je niet in aandelen moest beleggen, omdat aandelen bergaf aan het gaan waren in de Kondratieffgolf. In reële termen klopte dat zeer zeker.

Hij vroeg toen hij net aangenomen was aan Bianchi of er een beleggingsbeleid was. Bianchi zei: kijk maar eens of er iets onder mijn bureau ligt. Zie je wat? Nee, zei Gerhard. Dan hebben we geen beleggingsbeleid zei Bianchi. Gerhard zorgde dat daar verandering in kwam. Toen hij uiteindelijk Bianchi (na een tussenpaus) op ging volgen ging hij een afdeling beleggingsresearch opbouwen, waarvan ik het eerste lid werd.

Hij denkt nu al ruim 40 jaar na over de Kondratieffgolf. In zijn boek "Beleggingsbeleid in verleden en heden" uit 1971 kreeg dat al een prominente plaats. Ik las het tijdens mijn studie econometrie op aanraden van mijn studiebegeleider om iets meer te weten te komen van beleggen in de praktijk. Bij mijn sollicitatiegesprek met Gerhard kwam dat goed te pas. "Het boek van Ter Veer", zoals men het noemde op de afdeling, is dus voor mij een heel belangrijk boek geweest.
Ter Veer was mijn baas tot 1993, aanvankelijk in de functie adjunct hoofd en hoofd financiën (deze afdeling belegde in vastrentende waarden, obligaties voor pensioenfondsen en in korte gelden voor de bedrijfsverenigingen), later als directeur vermogensbeheer van PVF (nu ook met o.a. vastgoed erbij).
De kracht van Ter Veer is dat hij (achteraf) zwakke, algemeen geaccepteerde verhalen verbluffend eenvoudig kon doorprikken. Via vasthouden aan wat de golven normaal moesten betekenen kon hij vaak verrassend sterk contrair uit de hoek komen. Dat was vaak heel goed. De beste adviezen waren om bijvoorbeeld in 1982 echt veel meer in aandelen te gaan beleggen en om begin 1990 het aandelenbezit flink te verminderen. Ook zijn waarschuwingen eind jaren 90 om echt al je aandelen te verkopen was goed (het duurde wel een paar jaar voor het goed bleek). In 2003 was hij terecht weer heel positief over aandelen. En laten we hopen dat hij nu gelijk heeft dat je nu weer zwaar in aandelen moet zitten tot circa 2018.
Vaak was ik het met Ter Veer eens. Vaak waren de discussies met hem heel fel. Ik kan me nog een keer herinneren dat toen ik zijn kamer uitliep zijn secretaresse tot mijn (en zijn) verbazing vroeg of ik ontslagen was. Ik heb heel goede herinneringen aan al die discussies, vooral ook bij het schrijven van ons boek Beleggen op de golven.

Nu geniet hij van zijn pensioen in Motril in Spanje en laten we hopen dat hij nog de nodige jaren verder kan genieten.