De verhalen vallen over elkaar heen: het gaat niet fout met Spanje. Goldman Sachs: Spain Sustainable! Zelfs bij een nieuwe recessie in 2011 komt in hun stresscenario de overheidsschuld niet boven 90%, een paar failliete cajas, spaarbanken oppeppen kost € 13 miljard, in het risicoscenario € 63 miljard. Een peuleschilletje, zo vindt men ineens.
Evolution vond in enorme stressscenario's Santander een heleboel meer waard dan de koersen van vandaag.
We wisten het toch zo zeker: Spanje zou door de speculanten de komende maanden aangevallen worden en dan zouden alle beleggingen van Spanje in waarde tuimelen, misschien wel decimeren.
Daar ging een van de mooie short mogelijkeden: short Spaanse en Italiaanse aandelen en long Duitse aandelen. Dat kost goud, dat weliswaar iets in prijs aan het dalen is maar toch nog steeds duur is.
In de januari rally worden alle smaakmakers van 2010 in de verkoop gegooid (de winnende Emerging MArkets, mining, small caps) en de losers doen het geweldig (Spanje, Italië, mining, utilities).
Staatsobligaties van veilige landen blijven akelig riskante beleggingen. Ze gan zo maar onderuit, heel anders dan half 2010 toen ze alleen maar omhoog gingen, de Nederlandse pensioenfondsen tot wanhoop drijven. Afstempelen van pensioenverplichtingen werd als bittere noodzaak gezien, op grond van de hogere levensverwachtingen moest op het dieptepunt van de rente nog even massaal lange leningen ingeslagen worden.
Waarom doen we toch altijd alles fout?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten