De discussie of landen hun begrotingstekort snel moeten terugdringen of juist door moeten gaan met flinke tekorten is heftig. Doorgaan met potverteren roepen o.a. Krugman en Soros, bezuinigen/ "austerity" roepen Cameron en Trichet.
Trichet is de discussie aan het winnen. Voor veel landen moeten de tekorten niet het punt overschrijden dat de rente op staatsleningen omhoogvliegt. In tijden van vergrijzing mag je te grote overheidstekorten niet doorschuiven naar de steeds minder talrijke jeugd. Als de overheidsschuld groter is dan 90% van het BNP wordt de economische groei duidelijk geremd.
Bezuinigen is niet zo erg als het lijkt. Je moet een keer veel bezuinigen en dan van jaar tot jaar steeds wat minder bezuinigen. Dan drukken die bezuinigingen maar een keer de economische groei.
Dat is natuurlijk allemaal waar maar overheidstekorten zijn niet altijd slecht.
Sommige onderwerpen komen bij Woody heel vaak terug. Al een tijdje is Woody een kruistocht aan het voeren dat je goede en slechte overheidstekorten zijn. Goede overheidstekorten zijn volgens de antieke begrotingsregel niet groter dan de overheidsinvesteringen. Goede rendabele investeringen in infrastructuur zou je eigenlijk niet mee moeten nemen in het overheidstekort.
Achter die opvatting sta ik ook, het staat ook in ons boek met een plaatje hoe goed infrastructuurinvesteringen werkten voor een jarenlange hogere groei in de VS.
In de kredietcrisis zie je dat China en India de grote neergang konden ontspringen door enorm veel extra in infrastructuur te investeren.
Woody haalde diverse landen aan die via extra investeringen in infrastructuur een gezonde hoge groei kenden, zoals Chili, Peru, Onatrio, Victoria.
Voor landen met sterk achtergebleven infrstructuurinvesterinegn als de VS en mindere mate het VK kan men de economie gezond aanjagen via extra infrastructuurinvesteringen. Voor Japan en heel wat europese landen heeft extra investeren in infrastructuur geen zin, omdat het niet rendabel genoeg is: de brug naar nergenshuizen bouwen heeft geen zin.
Infrastructuurinvesteringen zijn voor de overheid sneller rendabel dan voor het bedrijfsleven. Tolopbrengsten op highways leveren niet de enige opbrengsten op voor de staat: de reistijd van en naar het werk wordt korter. Als je in grote steden van India 4 uur onderweg bent en in de VS maar gemiddeld 48 minuten dan win je in de VS heel wat welvaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten