Buiter is bij Citicorp bekeerd tot het groeievangelie van de opkomende landen.
Hij gelooft in 3 G's: global growth generators.
In de komende 40 jaar ziet hij uiteindelijk de hoogste groei in Afrika, niet Azië. Voorlopig blijft de groei in Azië wel het hoogste, maar de slechte demografie van China en de minder makkelijke inhaalslagen die nog te maken zijn door China zorgen voor een groei van slechts 5%, veel lager dan de huidige 10%.
Op korte termijn is Mongolië de ster met de opening van tal van mijnen. Dit moet vooral landen als Irak, Indonesië en Nigeria vooruithelpen. De komende decnnia hoopt Buiter dat deze landen nu eens niet getroffen worden door de Dutch disease.
Human capital kan enorm verbeteren, men spaart veel in de 3G landen.
De instituties zijn veelal erg zwak, de regeringen corrupt, maar Buiter ziet dat allemaal flink verbeteren.
Hij denkt dat de recente omwenteling in Egypte goed gaat uitpakken en nieuw elan zal geven aan een industrialisatiepolitiek.
Nigeria kan het geod gaan doen vanwege zijn rijkdom aan grondstoffen (ook qua vervangbare grondstoffen), een duidelijk verbeterend politiek stelsel (politici pikken minder van de olie-inkomsten in etc), de goede demografie. Het gaat ineens veel beter met de efficiiëntie van het bedrijfsleven. Door het grote aantal inwoners is er een grote dynamiek mogelijk voor het bedrijfsleven. Nigeria moet de winnaar van de Groene Revolutie worden. Er is veel laag hangend fruit dat geoogst kan worden. De middenklasse van Nigeria is nog erg klein, dat moet veranderen.
Opvallend is dat Buiter Brazilië en Rusland niet opneemt in zijn groeilanden. Daar spaart men te weinig en verbetert men de instituties niet voldoende.
Ter Veer en ik zijn veel somberder over Afrika, omdat het in hun aard zit de leider corruptie toe te staan in ruil voor gunsten aan de stam waar hij uitkomt. In veel landen zal het niet meevallen goede instituties op te bouwen, meisjes een goede schoolopleiding te geven.
Maar ik denk dat Buiter wel gelijk heeft dat Afrika het veel beter gaat doen dan we de afgelopen vijftig jaar gezien hebben na hun onafhankelijkheid. Ze zien dat het oude systeem niet werkt en men zal nieuwe wel werkende systemen steunen en snel na-apen. De laatste jaren zijn er diverse landen, die als permanente losers opgevat waren, succesvol geweest qua groei, zoals Ethiopië (maar ook de groei van Egypte was goed en toch...).
De opkomst van India onderschrijven we wel. Ik zie India als leider van de volgende Kondratieffgolf na circa 2035 (China is de leider van de huidige vijfde Kondratieffgolf en krijgt net als Japan nu last van het leiderschap in de vorige Kondratieffgolf).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten