Er komen steeds meer overeenkomsten tussen president Obama en Clinton. Na de vreselijke tussentijdse verkiezingsnederlaag volgde een ruk naar rechts, hoe hard Hillary en Nancy Pelosi ook protesteerden/protesteren.
De kunst van het balanceren in driehoeksverhoudingen tussen congres, senaat en regering wordt nu de maatstaf voor de herverkiezingskansen van Obama.
Net als bij Clinton gaat Obama nu profiteren van onverwachte belastingmeevallers uit de capital gains tax (afgezien van 1986 toen de wetgeving veranderde is er een zeer sterk verband tussen het begrotingstekort van de VS en de opbrengsten uit de capital gains tax, zie plaatje van Bianco). Die meevallers (na de dramatische tegenvallers na de kredietcrisis) worden het succes van QE2, want de stijging van de waarde van beleggingen komt helemaal op het conto van overmatige monetaire verruiming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten