het inflatiespook

Vandaag op een seminar van AGH deed Edin Mujagic zijn best om ons bang te maken voor (hyper)inflatie. Er komt een muur van geld op ons af, die alle angsten over inflatie moet wakker maken. Dit soort angsten leidt tot self fulfilling prophecies.
Overheden die alles erger vinden dan inflatieopjagegende belastingverhogingen zullen zoals gewoonlijk slagen in het creëren van inflatie.

Mujagic had een hoofdrol in petto voor Emerging Markets als inflatiemakers. De groei van Emerging Markets is niet meer te stoppen en daardoor gaan ze inflatie naar de ontwikkelde landen exporteren, terwijl ze de afgelopen decennia juist deflatie exporteerden. Ze gaan hun goederen dadelijk niet meer voor een appel en ei aan ons verkwanselen met als ruilmiddel onze waardeloze valuta's. Grondstoffenprijzen zullen enorm stijgen. Vooral kwalijk was de stijging van de voedselprijzen als arme landen bijna net zo veel gaan eten als wij in het Westen. Vooral van Afrika was hij bang: dadelijk eten ze alles voor onze neus op.
Vooral dat laatste is een curieuze visie: we zien vermoedelijk een toe te juichen transformatie van Afrika in de komende decennia: Afrika Sahel landen gaan zonne-energie leveren en beneden de Sahel wordt Afrika de nieuwe voedselleverancier van de wereld.

In het kader van humoristische verhalen over inflatie is het boek Super Sad True Love Story van Gary Shteyngart. Hij beschrijft hoe de net begonnen valuta-oorlog uit de hand loopt.
De Amerikaanse dollar wordt de nodige keren afgewaardeerd en burgers klagen op CrisisNet.  Amerika wordt in feite niet meer geregeerd door de president, maar door de baas van de Chinese centrale bank. Men siddert als de supreme commander uit China zijn wil oplegt aan de Amerikaanse president. Men raakt helemaal geobsedeerd door het waardeloos worden van alle valuta's die hun koppeling aan de yuan niet langer kunnen vasthouden. Al het andere geld dan yuans is eigenlijk waardeloos geworden, zo is de toekomstvoorspelling over enige jaren.